Met een rustig draf je liep ze door het water. Het water was hier ondiep dus kon ze er in haar wolven gedaante rustig door heen. Al was het winter en lag de sneeuw hier zeker een halve meter hoog. Het was fijn om hier te zijn. De bewoners uit het dorp waren veel te bang om hier te komen. Ze moesten over het dode pad en de menselijke bewoners zagen dit als vervloekt pad. Stomme bijgelovige mensen ook. Vertel ze iets en ze geloofd het meteen. Zo kwamen ze ook alleen voor het hoog nodige in het bos. Ze dachten dat er een gruwelijk wezen in het bos woonde. Dat was ook waar. Maar het was er niet 1 het waren er vele en er zouden steeds meer bij komen daar was ze zeker van. Ze waren ook niet gruwelijk. Dat vond zij tenminste er waren natuurlijk weerwolven bij die het leuk vonden om zomaar een mens te doden, maar daar hoorde ze niet bij.
Ze stopte even om wat te drinken. Hum het wat was hier zo helder het smaakte veel beter dan in het meer of het water dat in de dorpen op te pompen was. Dit was dan nu ook de enigste water wat niet bevroren was. Al het anderen water had nu een dik laag ijs. Je kon er gewoon over lopen. Nou hier had je dan het magische over het water lopen waar zo vaak mensen over had horen praten. Ze moest dat ook maar eens gaan uitproberen. Ze had het als pup wel eens gedaan maar ze was toen weer vertrokken naar een plek waar nooit sneeuw leek te vallen. Ze miste het. Maar ze miste deze plek ook. Hier hoefde ze niet 3 keer om te kijken om er zeker van te zijn dat ze niet bekeken werd. Ze was hier vrij, echt vrij. Een korte huil van vreugde klonk er dan ook direct achter na. AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHWWWWWWWWWWWWWWWWWWWW.
Ze schudde een keer met haar witte vacht. Daarna stond ze op en ging haar witte vacht over in bruin haar en werden haar zachte poten werden benen. Binnen enkele seconde was een mens. Ze trok haar bruine cape even extra struk om zich heen. Ze veegde wat sneeuw weg van de rots en ging toen zitten. Ze viste haar tekenblok uit haar tas en wat houtskool en begon toen rustig de omgeving te tekenen.
[enkel gasten]