Why is it so hard to be good

Open

Sky liep door de bergen heen. Sinds de dood van zijn geliefde zorde hij er altijd voor dat hij zo min mogenlijk mensen tegen kwam. Hij trilde van woede als hij terug dacht aan die nacht. Het was een hel geweest.
Het begon allemaal toen hij net 20 werd. Zijn vriendin was een jaar of 18. Hij was een weerwolf en zij was gewoon een mens. Het was schrokkend toen hij plots uit zijn kleren scheurde. Ze hadden aan haar gezeten. Niemand moest aan zijn meisje komen anders gingen ze er allemaal er aan. Toen Sky die dag veranderdere had hij dagen geoefend tot dat hij het onder de knie had. Op een dag dat ze weer aan haar zaten knapte het bij hem. Hij veranderde in een wolf en zocht ze op. Jankend hadden ze onder hem gelegen. Toen hij bij een het hoofd er af wou bijten stond plots Larensa voor hem. Aan haar blik wist hij dat ze wist wat hij was. Woedend op zich zelf was hij weg gerend. Dagen had hij rond gerend tot dat hij uit geput bij haar huis. Hij veranderde terug en Larensa had hem geholpen. Sky dacht na over hoe haar ouders keken toen hij naakt naar binnen liep. Larensa had voor hem een bad klaar gemaakt en had hem gewassen. Daarna werd hij in een bed gelecht en had hij dagen geslapen. Sky werd toen waker van een hard gegil. Hij rende naar beden en zag hoe drie mannen Larensa mee namen. Haar ouders haar angstig. Sky had gezecht dat hij alles zou regelen. Hij was ze achternaar gegaan en had zich getransformeert. Toen hij op de plek kwam waar ze was. Zag hij tot zijn grote schrik dat ze vast gebonden zat aan een paal. Een vrouw liep om haar heen en stak de taken aan waar Larensa op stond. Sky zag de angst in haar ogen. Hier door knapte hij en viel de mensen aan. Helaas was hij net te laat. De vrouw had Larensa's keel door gesneeden. Sky was zo woedend dat hij ze allemaal had vermoord. Jankend had hij bij het vuur gezeten en toe gekeken hoe ze verging. Daarna had hij zich omgekeerd en weg gerend. Sinds dien zorgde hij er voor dat hij allen naar de mensen gingen als hij kleding of eten nodig moest hebben. Sky zuchtte en liep verder. Sinds die dag had hij gezworen om nooit meer van iemand te houden.

Isole liep lang een smal bergpaadje. Ze probeerde niet in de diepte beneden haar te kijken want die was angstaanjagend. Beneden kronkelde een bergrievier die van boven klein en rustig leek maar van dichtbijwas het een brede stroom die alles en iedereen meesleurde. Er hing wel een enkel stevig visnet in het water. Sommige boeren stroopten in het gebied van de koning voor extra eten ookal stond er een hoge straf op. Haar eigen vader had wat kleine valletjes in het bos dat soms nog wat opleverde maar, ze was altijd bang dat hij gepakt werd. Haar ogen zochten in de berm naar planten die ze nodig had want haar broertje Johannes had koorts. Het jochie was pas 8 en hij lag te trillen en te zweten in zijn bed maar op een of andere manier kon ze de planten niet vinden. Overal waar ze keek vond ze niets of niet degenen die ze nodig had. Op zulke momenten was het handig om een halfbloedje te zijn want, als wolf kon je door je reukzin toch altijd de goede planten vinden. Ze transformeerde en snoof wat lucht op en inees rook ze vanalles. Een kudde schapen in het dal en veel vis in rivier. Ze wist het inees allemaal. Ze liep verder met haar neus over de grond. Ze rook de geringe geur van mensen op het pad en de rijke geur van konijntjes en ander klein wild. Ze liep zo verder tot ze bij een helling kwam die rijk was aan kruiden en andere planten. De helling was niet heel stijl maar, met een domme verkeerde stap kon je toch wegglijden naar het stijle gedeelte die je zo de rivier in kon voeren. Ze snuffelde tussen de planten tot ze ongeveer wist waar alle planten groeiden. Een nadeel van het wolf zijn was wel dat ze de planten niet kon plukken dus ze transformeerde weer in een mens. Ze begon de planten zorgvuldig uit te zoeken en te plukken. Ze bukte zich om een plant te pakken maar ze voelde lossen stenen wegrollen zodat ze haar houvast verloor. Ze viel op de grond en gleed naar de rand. Op het laatste moment kon ze zich er nog aan vastgrijpen en zo bungelde ze daar aan de rand van een afgrond. Ze begon angstig om hulp te roepen omdat ze zichzelf niet naar boven kon hijsen. Veel hoop was er niet want er kwamen weinnig mensen in deze streek.

Sky schrok op toen hij wat uit de verte hoorde. Was dat nou een roep op hulp? Sky liep de struiken in en ondeed zich van zijn kleren. Hij deed zijn kleren om een band die niet kapot schreurde als hij veranderde. Toen hij klaar was sprong hij uit de struiken en kwam met vier poten op de grond terecht. Hij hoorde het nu veel beter. Het was een paar kilometers hier vandaan. Het klonk als een vrouwen stem. Sky zette het op een rennen en liet zijn poten sneller gaan dan dat ze eigenlijk konden. Sky stopte even en snuffelde in de lucht. Shit hij rende verkeerd. Sky draaide zich om en rende een stuk terug en nam toen de goeide weg. Sky zette zijn nagels uit die zich een weg in de grond boorde zo dat hij zich beter af kon zetten. Toen hij er bijna was sprong hij weer in een struik en kleden zich weer aan. Daarna rende hij naar het geroep toe en zag daar een vrouw die hij niet kende. Hij liep er rustig heen. Pakte haar bij haar kleren en pakte haar andere hand. Sky trok haar zonder eenige moeite naar boven en liet haar op de grond zitten. 'Gaat het met u vrouwe.'Vroeg hij en keek haar onderzoekend aan.

Isole hing daar maar. Ze wist niet hoelang maar het voelde alsof de schemering elk moment kon invallen ookal was het vroeg in de middag. Haar hand en al haar vingers deden pijn omdat, ze niets had om zich echt goed aan vast te houden. De uitputting sloeg ook toe en ze zou het niet lang uithouden. Ze wachtte maar en wachte maar. Misschien moest ze maar loslaten want, dit had toch geen zin. Wie zou er nou de bergen ingaan over smalle paden en rotshellingen? Niemand behalve zij. Ze zuchtte terwijl ze niet in de diepte durfde te kijken. Ze hoorde vanaf daar de rivier al bruisen en ze moest er niet aan denken wat er zou gebeuren als ze erin zou vallen. Ze zou worden meegesleurt om te verdrinken of tegen de rotsen te pletter te slaan. Ze zouden misschien naar haar zoeken en als ze geluk hadden alleen haar lijk vinden. Ze probeerde al die nare gedachten te vergeten maar, ze hoorde wat. Wat zou het zijn? Het kon net zo goed een bergeit of een verdwaald schaap zijn maar, het kon ook iemand zijn die haar kon redden. Ze riep weer en ze hoorde iets dichterbij komen. Twee handen grepen haar beet en ze slaakte een zucht van verlichting. De persoon die haar had beetgepakt trok haar op de richel waar ze zich op haar rug liep vallen en luidkeels lag te hijgen. Ze merkte nu dat ze hevig had gezweet en uitgeput was. Ze keek op toen ze hoorde: 'Gaat het met u vrouwe?' Ze keek even naar haar redder op en glimlachte. Het was grappig dat hij haar vrouwe noemde want, zij was een normaal arm boerenmeisje die er nog wel netjes uitzag vergeleken bij de anderen. Ze sloeg haar ogen weer op en zei: 'Het gaat wel.' Ze leefde nog en dat was nu het belangrijkste. Ze ging weer rechtop zitten en sloeg haar geitenharen mantel om zich heen.

[Hij is niet perfect mazar ik zat ondertussen druk te pb'en op ws]

Sky was blij dat hij op tijd was en dat de jongemeid nog leefde. Hij zou het niet aan kunnen om te laat te zijn geweest.
En weer een hulpe loze vrouw zien sterven. Al hoewel zij een stuk jonger was. Maar dan zou hij zich zelf weer de schult geven. Net zo als dat er met Larensa was gebeurt. Sky slikte even moeizaam en schudde licht zijn hoofd. Sky keek het meisje weer aan. 'Niks gebroken of wat dan ook.'Vroeg hij voor de zekerheid. Sky vroeg zich af wat ze hier allen deed. Normaal was hier niemand. Daarom was hij ook graag in de bergen. Niemand die je kon storen. Al hoewel dat nu wel was gebeurt. Maar hij was blij dat hij het haar had gehoord. Sky keek even weg maar daarna keek hij haar weer aan.
'Wat doet u hier allen.'Vroeg hij.

[Flut]

Isole sloeg haar ogen op naar de man die haar gered had. Hij zag er niet uit als een herder of iemand die hier in de begen werkte. Haar vader ging soms de bergen in als er geen gras op zijn weilanden was en in de bergen was er genoeg. Ze streek door haar zwarte haar. Die kleur stond haar opzich wel goed maar voor anderen was het een soort teken dat ze iets met hekserij te maken had. Nog een teken daarvan waren haar handen. Het waren slanke gladde vingers die vreemd waren omdat ze hard werkte en dat zou je aan haar handen moeten zien. Zoals blaren, afbrokelende nagels en eelt maar geen van die dingen had ze. De man vroeg: 'Niks gebroken of wat dan ook?' Ze antwoordde: 'Ik ben oke.' Ze keek in haar tas en zag dat wel genoeg kruiden had verzameld om wat voor Johannes te maken en hem wat op te peppen. 'Wat doet u hier allen.' Werd er gevraagd. 'Ik zoek kruiden.' antwoordde ze. 'Voor mijn broertje. Hij heeft koorts.'


Deze wilde maar niet lukken]

'Niet fijn voor uw broertje. Heeft u nog een bepaalde kruid nodig want ik weet zo wat waar alle kruiden groeien hier.' Vroeg de man. Isole vond het vermakelijk want, hij was wel wat anders dan de grove vloekende en luie boerenjongens die zij kende. 'Nee ik heb wel genoeg.' Zei ze. Met het kruid da ze nu had kon ze wel een paar dagen doen en anders haalde ze wel nieuw. Johannes zou na een paar dagen medicijn wel beter zijn. De man stak een hand naar haar uit om haar te helpen opstaan. hij was wel een echte heer. Wat voor werk zou hij doen? Misschien werkte hij wel in het paleis voor de koning of een andere hoge heer. Die mogelijkheden zouden best kunnen want hij had manieren die bij een boerenjongen nooit zouden opkomen. Ze pakte zijn hand en ging rechtopstaan. Er hingen wat eigenwijze zwarte krullen voor haar gezicht die ze gelijk weer achter haar oor stopte. 'En daarna wil ik u graag vrijgezellen naar uw huis zo dat ik zeker weet dat u niks kan overkomen.' Zij hij. Isole glimlachte. Deze man had iets maar ze wist niet wat. Hij had een geheim. 'Dat is fijn.' Zei ze.


[Mijn posts zijn niet meer wat ze ooit waren]

'Mooi.'Zei hij. Sky keek haar aan. 'Zullen we dan maar.'Vroeg hij. Hij wachte niet echt op antwoord en liep gelijk de goede weg. Hij rook gewoon de weg die ze gelopen had. In al die jaren had hij zijn zintuigen versterkt en waren ze bijna net zo goed als in zijn wolf vormen. Sky was stil al die tijd. Naar een tijdje kwamen ze bij een boeren dorpje uit.
'We zijn er denk ik.' Sky keek de jongemeid weer aan. 'Sterkte met je broertje.' Hij draaide zich om en liep weer terug naar de bergen.

[flut]