Een simple bal

'Maakt u geen zorgen ik zal u niks doen. Ik heb allen de dwang om te weten wat er is.'Antwoordde hij eerlijk. Sky schudde zijn kop en keek naar een punt achter haar. Al snel hoorde hij voetstappen. Sky snuffelde even en keek terug naar Silver. 'We moeten weg hier.'Fluisterde hij zachtjes. Sky tikte met zijn snuit tegen haar poot aan en zette het op een rennen. Maar plots bleef hij staan. Hij moest weten of Silver ook weg kon komen. Sky keek in de richting waar hij de voetstappen had gehoord. Hij moest en zal haar helpen als het moest.

-Flut-

'Wat valt er te weten. Ik ben een meisje dat op 6 jarige leeftijd een baan moest zoeken om te helpen het gezin te onderhouden. Ben verdwaald geraakt en vond me ouders niet meer terug. Ben hier een nieuw leve gestart. Verdien me geld door tekeningen te maken van mensen. De laatste jaren ga ik als jonkvrouw meet met ridders. Daar krijg ik geld voor zo dat ik in een kamer kan slapen van plaats een hol. Ik heb mijn ouders terug gevonden. Maar dat was op de brandstapel. Meer is er niet in mijn leve' antwoorden ze op hem. Ze ging zitten maar ze sprong meteen op toen hij zij dat ze weg moesten. Ze keek even om en zag de twee mensen rustig aan komen lopen. Ze schoot de bosjes in en daar bleef ze doodstil liggen. Mensen waren toch dom en zoude haar hier niet vinden. Ze hoorde op de achtergrond sky nog rennen. Na dat de mensen weg waren liep ze terug naar het pad waar ze weer vandaan kwamen. 'Het is veilig' zij ze rustig

Toen hij zeker wist dat Silver veilig was volgde hij haar voorbeeld en sprong ook in een bostje. Maar een van de mensen ging op zijn straat staan. Hij kon zich nog net inhouden om niet te piepen van de pijn. Toen ze weg waren en Silver zei dat het veilig was kwam hij weer te voorschrijn en keek naar zijn staart. Hij likte het weg. Blijkbaar had de man iets onder zijn zolen zitten want het bloede. Daarna keek hij Silver aan. 'Misschien kan ik u helpen.' Zei hij.
En keek haar afwachtend aan.

-Flut-

'waar mee moet u mij helpen dan' vroeg ze rustig. Ze zag dat hij zijn staart aflikte om dat hij bloeide. Ze liep richting zijn staart en likte hem schoon. Daarna snoof ze even diep in en dat ze zeker wist dat er niemand was liet ze zich zelf transformeren in een mensen. Ze pakte zijn staart rustig en begon het schoon te maken. Met wat olie uit haar tas. Daarna smeerder ze er een middeltje op en verbond het. 'een wolf met een verband is een raar beeld. Dus of je zult je voor moeten doen als hond of even niet transformeren. Haal het verband er af en het gaat onsteken' zij ze simpel. Ze ging langs hem zitten en zuchten even. Ze keek hem even aan maar daarna draaide ze haar ogen toch weer weg. wat moest ze toch met deze man aan.

'helpen met een beter leven.'Zei hij nu zachtjes. 'Als jij dat wilt natuurlijk. Dan hoef je ook niet meer mee met die ridders en dan weet je zeker dat je onderdak hebt.' Sky keek weg en merkte dat silver naar hem toe liep. Er ging een riling door hem heen toen Silver zijn staart schoon likte. Hij was verbaast toen ze zich weer stransformerde. Wat was ze van plan. Sky keek toe en schrok toen ze er wat op smeerde. Sky hield zijn kop schuin en dacht even naar. Een tijdje als wof voor doen dat werd al niks. Dan maar dat tweede. Hij liep terug en naar waar zijn kleren lagen en ging weer terug in zijn mensen vorm. Daarna kleden hij zich aan. Sky keek even moeilijk en liep weer terug. Sky ging voorzichtig naar Silver zitten en deed zijn tanden op elkaar toen hij de plek voelde. 'Ik kies toch maar voor die tweede al gaat me dat moeilijk worden.'

'hoe wilt u dat doen' vroeg ze simpel
Ze wachten even tot sky terug was. 'zolang niemand u ziet is et goed' zij ze rustig. Ze keek hem even aan maar draaide daarna haar hoofd weer weg. Ze wist nog steeds niet wat ze met hem aan moest. Dat hij zijn hoofd de eerste keer weg draaide had niks te maken. Niks met het willen transformeren. Al vroeg ze zich af of het echt was. Zelf had ze het nooit gehad en had ze het nog nooit van iemand anders gehad. Ze liet zich zelf weer omtransformeren in een wolf en rolde zich zelf op ze sloeg haar staart om haar kop en keek met schuine ogen richting sky.

Sky slikte een keer en keek haar aan. 'U kunt bij mij komen wonen. U zult mij zelden dan nooit zien. En het huis is nog al groot om er in mijn eentje te wonen.' Sky keek toe toen Silver zich weer transformeerde. Waarom deed ze dat. Toen Silver hem aan keek keek Sky weg. 'En ik het is een stuk veiliger bij mij dan hier.'Sprak hij verder. Het kloopte ook wel. Hij had een groot hij in de bergen. Niemand die er kwam. Heel soms een vreemdeling maar die bleven nooit lang. Wie wilde er nou lang in de bergen zijn. Nou ja hij wel maar dat was wat anders.

'een huis dele aanbieden aan een vreemde. Ik kan het niet ik kan u er niet voor betalen mijn geld wat ik met tekenen verdien is te weinig om kleren voor me zelf te kopen. Ik heb het geld van de ridders voor meer dingen dan onder dag nodig. En nu ben ik dicht bij de mensen die portretten van zich zelf willen. ' Ze zuchte even diep toen ze zag dat ze weer zijn blik ontweek. Ze stond op en begon te lopen. Als de man haar nog niet eens kon aankijken. Dan kon hij al helemaal niet met haar samen leven. Dat was toch geen vreemde gedachte?
'u kunt me niet eens recht in de ogen kijken en dan wilt u dat ik bij u kom wonen'

Sky zei niks en keek allen maar voorzich uit. Hij keek op toen ze op stond en weg liep. Toen ze sprak slikte hij moeizaam. Sky stond op en beet op zijn lippen. 'Ik weet dat het onbeleefd is vrouwe maar uw ogen doen mij aan iemand denken helaas is heen gegaan.'Fluisterde hij zachtjes. 'Ik denk ook niet dat het verstandig was dat ik u mee vroeg. Er komt toch altijd maar narigheid van.' Sky draaide zich om en beende weg. Maar al snel moest hij lanzamer lopen omdat het zo pijn deed. Er gleden nu tranen over zijn wangen heen. Niet door de pijn maar omdat hij terug dacht aan Haar. Sky slikte moeizaam en veegde zijn tranen weg. Toen hij een boom tegen kwam sloeg hij er tegen aan. Van af nu ging hij iedereen ontlopen. Dat wist hij zeker. Sky vloekte nog wat en ging weer op de grond zitten en legde zijn hoofd tegen zijn armen aan die tegen zijn benen steunde.

-Flut-

Ze draaide zich rustig om toen ze hoorde wat hij zij. 'het spijt me' zij ze zachtjes. Ze liep naar hem toen hij ging zitten. Ze legde haar kop op het overgebleven knie. 'een heer hoort niet te huilen en te vloeken in het bij zijn van een vrouw' zij ze zachtjes. Ze weegde met haar snuit zijn tranen weg. 'ik wil best mee naar u huis. Maar dan als bediende en voor vreemde als uw hond. Misschien met uw handtekening kan ik een baan in het kasteel krijgen' zij ze opnieuw zachtjes Ze kroop tgen hem op en gaf hem paar kopjes.

Sky schudde zijn hoofd toen ze zich verontschuldigde. Waarom zou ze dat doen het was toch zijn fout.
Sky keek naar Silver toen hij haar kop op zijn knie voelde. Waarom liep ze niet gewoon weg.
'Een heer hoort zo veel niet te doen.' Het kwam er killer uit dan hij bedoelde. Maar het boeide hem niet meer.
Hij schrok toen hij voelde hoe ze zijn tranen weg veegde. Hij sluitserde naar haar en slikte. 'Waarom als mijn hond.' Sky keek haar aan maar nog steeds niet recht in de ogen. 'En dat van die hantekening dat kan ook wel zonder. U hoeft maar te zeggen wat van werk dat u wilt en ik kan het regelen' Sky schrok toen ze hem kopjes gaf. Als hond deed ze het wel goed moest hij bekennen. Zonder er bij naar te denken kriebelde hij haar acher de oor. Toen hij merkte dat hij dat deed stopte hij snel. 'Euh sorry.'Zei Sky die lichtjes rood aan liep.

Ze moest lachen toen hij zij dat een heer niet veel hoorde te doen. 'Ik voel me niet prettig om als mens bij iemand te wonen' antwoorden ze rustig op hem. Ze ging langs hem zitten terwijl haar staart zachtjes heen en weer sloeg. Ze keek hem even aan toen hij zij dat het ook wel zonder handtekening kon. 'hum dat weet ik nog niet. Ik ben niet goed in mensen beroepen.Ik heb te lang als wolf geleefd' zij ze rustig .

lieve geluidjes kwam uit haar bek toen sky haar kriebelde achter haar oren. Ze keek hem even aan toen hij stopte en sorry zij. 'waarom, zelfs een wolf vind kriebelen en aaien fijn. Je hebt te lang als mens geleefd' zij ze rustig. Ze transformeerde terug. Daarna kriebelde ze hem langs zijn oor.

Sky knikte begrijpelijk toen ze zei dat ze zich niet prettig voelde om als mens bij iemand te wonen. Maar hoe deed ze dat als ze wel een relatie had met iemand. Ging ze dan ook als een hond bij hem wonen. Sky dacht naar toen ze zei dat ze het niet wist. Zelf wist hij het ook niet daar kende hij haar niet lang genoeg voor. 'Misschien weet u het later wel.'Zei hij daarom ook maar. Sky begon te lachen toen Silver achter zijn oor kriebelde toen ze terug veranderd was. 'Hou op.'Riep hij lachend. Maar omdat hij niet zeker wist of ze zou stoppen begon hij haar in de zij te kietelen.
Hij hoopte dat ze hier niet tegen kon zo dat het bij zijn oor ook snel af gelopen zou zijn.

Silver lachte te vrede toen sky moest lachen. 'wat kun je niet tegen kietelen' zij ze lachend. Niet dat zij wel tegen kietelen kon. Maar het was gewoon een keer leuk om te kunnen zeggen. Ze lachte te vrede toen hij hard hou op te roepen. 'wat het is net zo leuk' zij ze met een lieve glimlach. Ze schrok toen hij opeens begon te kietelen. Maar het ging al snel over naar een grote lacht bui. 'he dat is oneerlijk' zij ze lachend. Ze wild een nieuwe kietel aanval bij hem beginnen, maar haar armen waren te kort. 'stop stop stop' riep ze lachend terwijl ze rollend op de grond lachen. Na dat dat ze geen kietel aanval meer voelde ging ze recht op zitten. Ze keek even in zijn ogen en opeens leek alles te veranderen een warm gevoel kwam bij haar binnen terwijl ze hem aan keek. 'nee dat mag niet' dacht ze bij zich zelf. Ze wende haar ogen dan ook meteen af. Ze aaide over zijn kop. Ze wilde net wat zeggen toen ze een stem achter haar hoorde. 'zo zo een verliefd stelletje. Wat zullen die bij zich hebben wat ik kan stelen of moet ik ze toch van hun leven beroven' De man sprak met een ongure stem en toen ze zich zelf geschrokken omdraaide zag ze dat de man er even onguur uit zag. Direct kwam er een grom uit haar keel vandaan. Maar daar bleef het dan ook bij. Voor de rest keek ze hem geschrokken aan. Ze kon hier niet weerwolfje zitten spelen. Dan zou hij het weten en zeker doorvertellen en dan belande ze beide op de vuurstapel.

Sky lachte toen Silver zei dat hij op moest houden. Als ze maar niet dacht dat hij dat ging doen.
Maar naar een tijdje stope hij toch. Sky slikte toen ze hem aan keek. Hij keek weg en voelde plots haar hand door zijn haren. Sky keek om toen hij een stem hoorde. Hij herkende de man wel. Die man had vaak genoeg geprobeert om geld van hem te jaten. Sky stond op en boog lichtjes. Ondertussen glimlachte hij vals. Hij hoorde Silver grommen en keek haar aan. Daarna keek hij naar de man. Sky deed net als of hij hem een knuffel wou geven. De man keek hem raar aan. Plots liet Sky hem vallen. Hij zette zijn voet op zijn borstkast en ging op zijn knie zitten. 'Nu moet u eens goed luisteren. Ten eerste wij zijn niet verliefd en we zijn ook geen stel. Ten tweede je rot nu op of ik zorg dat ze die verotte kop van je er af hakken.' Wonder boven wonder rende de man weg. Sky keek glimlachend naar Silver. Ook liet hij de zak met goud zien die de man bijzich had. 'Ik ben benieuwd of hij dit gejat heeft.'

Silver keek sky even vreemd aan toen hij de man bleek de kennen. Haar kop ging zelf schuin staan toen het leek dat hij de man wou knuffelen. Maar de ongure man lag al snel op de grond. Sky vertelde hem de waarheid maar haar oren vingen anderen geluiden op in de stem van de ongure man. Ach liet die man maar. Het was zoals sky zij meer niet. Simpel De ongure man rende snel weg na dat sky was uitgepraat. Ze bleef rustig zitten toen hij omdraaide en glimlachende en zak vast hield. 'nu steel jij het van hem' zij ze kort. Oke veel kon ze er niet van zeggen. Ze had mensen gedood. Maar dat was enkel om dat ze zelf anders dood zou gaan. Het was zelfverdediging dat was toch anders. De normale bewoners dachte toch dat die mannen verslonden waren door wolven en eigenlijk was dat ook zo.

Toen ze geen geur rook van anderen mensen. Liet zich zelf transformeren tot haar wolven gedaante. 'nou laten we maar beginnen met dat ik je hond ben'

'Maak je geen zorgen ik hou het niet. Ik moet allen uitvogelen van wie het is en anders moet ik vanacht even op pad om dit rond te brengen.' Sky hield het 'gevonden'geld nooit zelf. Waarom zou hij hij was rijk genoeg. Hij keek naar Silver toen ze weer sprak. 'Dan zou je toch een ding af moeten leren. Honden praten niet.'Zei hij glimlachend en liet zijn vingers door haar vacht gaan. Sky was benieuwd hoe het was om weer eens iemand de hele tijd bij zich te hebben.

-Flut-

'dat zal wel' zij ze rustig ze geloofde totaal niet dat dat zou gebeuren. Hoe moest je aan een zak geld zien van wie het was. Dus kreeg de recht matige eigenaar het nog steeds niet terug als die tenminste nog leefd. Ze keek sky even aan Toen hij opnieuw begon te praten. 'ik ben enkel voor mensen een hond en aangeizen jij geen mens bent' zij ze terwijl een grote glimlach op haar bek verscheen. 'moet ik ook halsband ding om' vroeg ze een beetje deprimerend. Ze had echt geen zin in een hals band en die dingen. 'ga je me ook echt als een hond behandelen' vroeg ze daarna kort.

-tolkie tolkie flut-

Sky haalde zijn schouders op en keek even naar het zak met goud. Hij hoopte dat de man of vrouw nog leefde. Want anders dan kregen ze het niet terug. Maar dan kon hij het altijd nog weg geven. Want wat moest hij er mee. Misschien was het geld wel van de man zelf. Sky glimlachte zelf ook toen Silver zei dat allen hij haar verstond. 'Nou dan moet ik het maar af leren om telkens tegen je te praten.' Sky glimlachte nog steeds toen hij dit zei. Sky dacht even naar.
'Van mij moet je die niet om. En ik behandel je allen als hond als het echt niet anders kan.' Sky keek naar Silver en slikte even toen hij haar ogen zag. Hij wou weg kijken maar deed dit niet. 'Moet je nog wat spullen op halen?.' Sky keek Silver nog steeds aan en naar een tijdje kon hij eindelijk weg kijken.